تأثیر فیلترهای مختلف پردازش تصویر در شناسایی پوسیدگی‌های راجعۀ پروگزیمال در رادیوگرافی بایت‌وینگ دیجیتال

زمینه و هدف: امروزه، اغلب سیستم­های تصویربرداری دیجیتال انواع مختلفی از تکنیک­های پردازش تصویر را در دسترس قرار می­دهند. از این رو هدف از مطالعۀ حاضر، مقایسه عملکرد رادیوگرافی دیجیتال با و بدون استفاده از فیلترهای پردازش تصویر در شناسایی پوسیدگی راجعۀ پروگزیمال بود. روش بررسی: در این مطالعۀ آزمایشگاهی، در هر دو سطح پروگزیمال 52 دندان پره­مولر سالم، حفرۀ جهت ترمیم کلاس 2 آمالگام ایجاد شد. ضایعات پوسیدگی به­صورت مصنوعی توسط  فرز روند 5/0 میلی­متر به­صورت تصادفی درحفرۀ مزیال یا دیستال هر دندان ایجاد شده و با آمالگام ترمیم شدند. رادیوگرافی­های دیجیتال استاندارد با استفاده از سیستمDigora® Optime به­عمل آمد. تصاویر بدون فیلتر و فیلتر شده (فیلترهای Low sharpen، Intermediate sharpen،High sharpen و Inversion) توسط 2 مشاهده­گر ارزیابی شدند. یافته­ها: حساسیت، اختصاصیت و صحت کلی با استفاده از آنالیز تحت منحنی Roc (Az)، آزمون آنووا و ضریب همبستگی اسپیرمن محاسبه گردید. حساسیت، اختصاصیت و صحت کلی تصاویر با فیلتر Low sharpen، تصاویر Original و تصاویر با فیلتر Inversion به طور معنا­داری بیشتر از تصاویر با فیلتر Intermediate sharpen و High sharpen بود (05/0P≤). تصاویر با فیلتر Low sharpen و تصاویر با فیلترHigh sharpen به ترتیب بیشترین و کمترین میزان حساسیت، اختصاصیت و صحت کلی را در بین تصاویر داشتند. نتیجه­گیری: فیلتر Low sharpen برای تصاویری که جهت شناسایی  پوسیدگی راجعۀ پروگزیمال استفاده می­شوند، می­تواند به عنوان یک فیلتر پردازش مورد پذیرش قرار بگیرد. تصاویر با فیلتر Intermediate sharpen و تصاویر با فیلتر High sharpen ضعیف­ترین عملکرد را داشتند و جهت شناسایی  پوسیدگی راجعۀ پروگزیمال توصیه نمی­شوند.